IUI نوعی لقاح مصنوعی است که در آن پزشک با استفاده از کاتتر، اسپرم را مستقیماً در رحم زن قرار می دهد. هدف از IUI بارداری است که با سهولت رسیدن اسپرم به تخمک بالغ و لقاح آن در لوله های فالوپ زن که به سمت رحم باز می شود، می باشد.

IUI شانس باردار شدن زنان را در مقایسه با رابطه جنسی و اشکال قبلی لقاح مصنوعی که در آن اسپرم در واژن زن قرار داده شده بود، تقریباً دو برابر می کند. این به این دلیل است که پزشک اسپرم را در نزدیکی لوله های فالوپ قرار می دهد که در آن لقاح اتفاق می افتد و در حالی که یک زن در حال تخمک گذاری است، روش IUI را انجام می دهد. تخمک گذاری زمانی است که تخمدان های یک زن یک تخمک بالغ را برای لقاح آزاد می کنند و زمانی است که زن بیشترین باروری را دارد.

بعد از یک عمل IUI، زنان زیر 35 سال معمولاً حدود 10 درصد شانس باردار شدن دارند. احتمال باردار شدن زنان بالای 35 سال بعد از یک بار IUI، 5 درصد یا کمتر است، زیرا با افزایش سن، باروری زنان کاهش می‌یابد. قابل ذکر است که میزان موفقیت هر چه بیشتر یک زن تحت عمل IUI قرار می گیرد، افزایش می یابد.

در مقایسه با لقاح آزمایشگاهی (IVF) ، IUI کمتر تهاجمی است و به طور قابل توجهی هزینه کمتری دارد، که آن را به یک گزینه درمان ناباروری در دسترس تبدیل می کند. با این حال، IVF نسبت به IUI درصد موفقیت بارداری بالاتری دارد. بیمارانی که هر یک از گزینه‌های درمانی را در نظر می‌گیرند، می‌توانند با یک متخصص باروری صحبت کنند تا درباره بهترین درمان برای وضعیت و تشخیص خود اطلاعات بیشتری کسب کنند.